KRZEM 2500

Krzem – liczba atomowa 14.

Si – silicium . Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa silex, co oznacza krzemień.

Krzem  jako pierwiastek został rozpoznany w 1787 roku przez Antoine Lavoisiera, francuskiego chemika i fizyka. Z kolei w 1800 r. Humphry Davy- brytyjski uczony błędnie uznał, że krzem jest związkiem chemicznym i opinia ta przetrwała aż do 1824 r. kiedy to Jöns Jacob Berzelius ( szwedzki chemik, lekarz i mineralog)  otrzymał czysty krzem z krzemionki .

Krzem jest pierwiastkiem chemicznym i składnikiem biologicznym. Krzem to jeden z podstawowych składników biosfery, a jednocześnie jest niemalże niedostępnym pierwiastkiem dla organizmu człowieka. W skorupie ziemskiej jest to pierwiastek najpospolitszy po tlenie, albowiem tlenu jest 47 % a krzem zajmuje drugie miejsce – 29,5 %. Powszechnie uważa się, że pierwiastkiem życia jest węgiel ( na węglu oparta jest cała współczesna biologia ), jednakże okazuje się, iż krzem tworzy więcej struktur niż węgiel, jest bardziej uniwersalny i być może był kiedyś i będzie w niedalekiej przyszłości głównym pierwiastkiem życia. Ze względu na jego reaktywność, skorupa ziemska składa się w 87 proc. z jego związków.

W przyrodzie nie można znaleźć krzemu w stanie wolnym. Jest zawsze połączony z tlenem, jako dwutlenek krzemu, jest także obecny w formie bezwodnej i nazywa się kwas krzemowy, czy w pochodnych soli – krzemianach. Sam krzem jest zbyt obojętny aby być biologicznie aktywny ale w postaci kwasu ortokrzemowego jest niezbędny dla ludzkiego zdrowia. Niedawno znaleziono gąbki krzemowe wykazujące wszystkie przejawy życia, a w ich ciałach nie ma ani jednego atomu węgla.

Krzem występuje w większości skał, głównie w postaci krzemianów, glinokrzemianów i krzemionki, które są całkowicie nieprzyswajalne przez ludzki organizm. Kwarc to najbardziej rozpowszechniony związek krzemu w przyrodzie. Czarny kwarc jest jednym z minerałów, którego podstawową częścią składową jest dwutlenek krzemu. Pochodzenie czarnego kwarcu jest organiczne, co oznacza, że tworzył się przy obumieraniu kolonii żywych organizmów, zachowując w swoim składzie ich muszle i szkielety. Rodził się w ciepłych zbiornikach w okresie kredy, kiedy to pojawiły się znane nam formy życia, gdy formowała się „żywa substancja ziemi”.

Kwarc zachował się do naszych dni w pierwotnej postaci i przeniósł do naszych czasów „pamięć” o wodzie z tamtej epoki. Jest on w stanie przekazać wodzie homeopatyczne dawki związków dwutlenku krzemu i tym samym tworzyć warunki nieodzowne dla podtrzymywania zdrowych procesów życiowych. W naszych czasach wodę taką nazywamy krzemionkową. Krzemionki występujące w niektórych roślinach mogą być przyswajalne w niewielkim stopniu. W zielu skrzypu zawierającym ok. 60 proc. wagowych krzemionki, jedynie 0,5-1,8 proc. wagowych jest rozpuszczalne w wodzie.

Krzem do niedawna uważany był za substancję obojętną, nie biorącą udziału w procesach biochemicznych. Jednak w ostatnich dziesięcioleciach zebrano więcej dowodów na to, że życie w takiej formie, jaką znamy, byłoby niemożliwe bez krzemu. I nie tylko. Krzem to wyjątkowo ważny półprzewodnik, służy w przemyśle elektronicznym do produkcji układów scalonych. Wykorzystywany jest także do produkcji baterii słonecznych – zamienia energię świetlną w elektryczną. Wśród 104 pierwiastków układu okresowego krzem pełni specyficzną rolę. Ma właściwości piezoelektryczne. Może zamieniać jeden rodzaj energii na inny – drgań mechanicznych na elektryczną, w radiofonii stabilizuje częstotliwość fali emitowanej przez nadajniki.

Ten śladowy pierwiastek odgrywał decydującą rolę już od początku ewolucji. W prehistorycznych lasach dewońskich, 380 milionów lat temu, głównymi roślinami były skrzypy, paprocie i babimory – rośliny bardzo bogate w krzem. Wraz z postępem procesu ewolucji liczba tych roślin nieustannie malała. Pierwsze doniesienia o spadku stężenia krzemu w organizmie człowieka wraz z wiekiem pochodzą z 1938 r. i zostały wielokrotnie potwierdzone. Zagadnienie to zostało ujęte kompleksowo przez polskiego uczonego  księdza Prof. dr hab. Włodzimierza Sedlaka . Więcej o Profesorze i jego teoriach przeczytasz tutaj

„Bioelektronika Włodzimierza Sedlaka” – wywiad opublikowany w wydawnictwie Czwarty Wymiar  nr 2 Luty 2016 www.4wymiar.pl

Krzem (Si) jest makroskładnikiem żywieniowym niezmiernie ważnym dla prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu . W organizmie człowieka krzem występuje niemal w każdym narządzie – m.in. sercu, wątrobie, tarczycy, grasicy, trzustce i śledzionie, ale głównie w wytworach tkanki łącznej – czyli mięśniach, chrząstkach, więzadłach, ścięgnach, torebkach stawowych i tkance podskórnej – tłuszczowej, płynach ustrojowych, jak krew i limfa. Jest składnikiem ludzkiej elastyny, kolagenu i struktury proteoglikanów.

Krzem jest odpowiedzialny za lokowanie wapnia i magnezu i jest zaangażowany w syntezę białek. Około 70 pierwiastków nie jest przyswajanych a około 90 reakcji biochemicznych nie dochodzi do skutku lub są zaburzone, jeżeli brakuje krzemu. Piezoelektryczne właściwości krzemu wpływają na lepszą komunikację międzykomórkową.

Zawartość krzemu w naszym organizmie zmniejsza się z wiekiem, zwłaszcza po 40 roku życia. Większa ilość krzemu jest zauważalna w miejscach procesu regeneracji, naprawy i tworzenia nowych komórek. Nie ma go w ogóle tam, gdzie tkanki i komórki umierają. Dlatego też nazywany jest pierwiastkiem życia.

Gdy brakuje nam krzemu mogą pojawić się następujące objawy:

-problemy naczyniowe – istnieje zwiększone ryzyko powstania i pogłębienia się stopnia ciężkości żylaków, zmian miażdżycowych w tętnicach, pojawienia się hemoroidów, a także pękających drobnych naczynek krwionośnych. Niedobór krzemu sprzyja również powstaniu osteoporozy i kruchości kości, a więc zwiększa ryzyko złamań i utrudnia ich zrost,

– problemy związane z aparatem ruchu– niedobór krzemu może wpływać na zmniejszenie elastyczności i mobilności ścięgien, stawów i mięśni, zmniejszenie ochrony i szybsze starzenie się tkanek i więzadeł oraz na zmniejszenie wsparcia i ochrony chrząstek,

-przy niedoborze tego pierwiastka samopoczucie ulega znacznemu pogorszeniu. Pojawia się senność i uczucie ciągłego przemęczenia i ociężałości. Ponadto osłabiają się naturalne mechanizmy odpornościowe i zwiększa się podatność na infekcje. Warto też wiedzieć, że niedostateczna podaż krzemu może wpływać na przyspieszenie tempa starzenia się komórek organizmu i zwiększenie ryzyka chorób nowotworowych,

– objawy dotyczące głównie skóry, błon śluzowych i włosów, kości, zębów i naczyń krwionośnych. Charakterystyczne zmiany skórne obejmują trądzik – młodzieńczy i dorosłych, trądzik różowaty, różnego typu wypryski, krosty, trudne gojenie się ran, cellulit, brak jędrności skóry; matowe i łamliwe włosy oraz kruche, rozdwojone paznokcie. Szybsze siwienie oraz starzenie się skóry to także oznaka niedoboru krzemu.

Krzysztof Janusz Krupka dr n.med., w swojej książce (popartej bardzo bogatą bibliografią ) pt; ”Krzem pierwiastek życia” bardzo szczegółowo opisuje rolę i znaczenie krzemu dla człowieka. Według doktora dobowe zapotrzebowanie na krzem wynosi 20 do 40 mg i taka ilość zużywana jest codziennie w różnych procesach metabolicznych.

W książce dr Krupki możemy przeczytać m.in. o biogeochemii krzemu –  zawartość krzemu w glebach, pożywieniu, organizmach żywych, o roli krzemu w fizjologii i biochemii człowieka oraz o zastosowaniu krzemu w przypadkach dolegliwości oraz profilaktyki.

Dr Michaił Woronkow ,  (rosyjski chemik, dyrektor Instytutu Chemii Organicznej w latach 1970-1994 {oddział Akademii Nauk w ZSRR}, autorytet naukowym na skalę światową z krzemoorganików – biologicznie czynnych związków krzemu ,stworzył nową dziedzinę chemii krzemu – bioorganosiliconchemii).  W swoich licznych badaniach potwierdził, że krzem odgrywa istotną rolę m.in. w miejscach złamań kości, zerwań więzadeł, przy tworzeniu się włókien kolagenowych oraz intensywnym rozroście komórek. Jego zawartość w miejscach złamań zwiększa się pięćdziesięciokrotnie.

Ogromną rolę krzemu w organizmie człowieka opisała także Nadieżda Siemionowa– doktor nauk biologicznych, członek rzeczywisty Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych. Autorka książek na temat praktycznej ekologii człowieka, znanych w Rosji a także w wielu innych krajach. Od ponad 20 lat propaguje Kompleksowy system uzdrawiania bez lekarstw – m.in. przy pomocy preparatów krzemu ( patent nr 2214826).

Po raz pierwszy o krzemie doktor Siemionowa przeczytała w książce Litoterapia (Pedagogika-Press, Moskwa 1994). W rozdziale „Lecznicze właściwości glinu, błota i innych substancji mineralnych” znajdują się świadectwa poważnych badań naukowych związanych z krzemem i naturalnymi drogami dostarczania krzemu do organizmu. Wtedy też dowiedziała się  pracach instytutu krzemu istniejącego przez wiele lat w Rosji ( dawnej w ZSRR).

Doktor Nadieżda Siemionowa w swojej książce Szkoła Zdrowia poświęciła cały rozdział pierwiastkowi życia – krzemowi (Si), rozpoczynając rozdział cytatem Włodzimierza Wiernadskiego : “Żaden organizm nie może istnieć bez krzemu ... “

W rozdziale tym możemy przeczytać m.in. o :

• krzemie w przyrodzie i tkankach człowieka – o ich składzie chemicznym,
• historii nauki o krzemie,
• arteriosklerozie, dysbakteriozie a krzem,
• pożeraczach krzemu w organizmie,
• deficyt krzemu w organizmie to choroba,
• krzemie – unikacie adsorpcji,
• relacjach pomiędzy wapniem i krzemem,
• krzemie i produktach mlecznych i o technologiach żywienia,
• stront, wapń i krzem a zdrowie człowieka,
• krzem i odbudowa uszkodzonych organów,
• o wodzie krzemionkowej.

Polecamy przeczytanie całej książki.

Źródła krzemu

Krzem występuje w łuskach ziaren zbóż, w skórkach owoców, w ziemniakach, burakach a także w chlebie razowym, płatkach owsianych  (nie błyskawicznych), otrębach pszennych, produktach roślinnych bogatych w celulozę. Krzem można spotkać w grubych kaszach, szparagach, chrzanie, szpinaku czy pietruszce. Z owoców najwięcej krzemu zawierają truskawki i czarne porzeczki. Każde przetworzenie czy oczyszczenie tych produktów pozbawia ich krzemu. Jednak ilość krzemu w dużym stopniu zależna jest od jakości gleby, na której uprawiane są rośliny. Niestety, dzisiejsza uprawa roli, nadmierne nawożenie, kwaśne deszcze czy zanieczyszczenia powodują, że w uprawianych roślinach jest o około 70 % mniej wartości odżywczych, minerałów i witamin niż kilkadziesiąt lat temu. Gleby od dłuższego już czasu alkalizuje się wapnem oraz jego solami, powodując wiązanie się krzemu w nierozpuszczalne sole. Skutkiem tego są braki krzemu w roślinach rosnących na takiej glebie, w kolejności braki u zwierząt, żywiących się tymi roślinami i na końcu braki u człowieka.

Organizm człowieka nie jest w stanie wyprodukować żadnego pierwiastka dlatego też musimy dostarczać je wraz z pożywieniem – dotyczy to także krzemu. Czy jednak jesteśmy w stanie dostarczyć je w obecnym, przetworzonym i oczyszczonym jedzeniu ?

Na to pytanie każdy powinien odpowiedzieć sobie sam.

Składniki odżywcze to substancje chemiczne dostarczane wraz z pokarmem do organizmu. Są one niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu.

Składniki odżywcze spełniają w organizmie trzy podstawowe role :

– budulcową ( białko, składniki mineralne) – tworzenie, odbudowa lub utrzymanie tkanek,

– energetyczną ( węglowodany, tłuszcze ) – paliwo do  dostarczania energii,

– regulującą ( witaminy, składniki mineralne) – regulacja procesów zachodzących w organizmie.

Witaminy

Witaminy – to związki chemiczne, których organizm nie potrafi wytworzyć ( lub wytwarza w niewystarczających ilościach)  –  muszą być dostarczone wraz z pożywieniem. Witaminy mają wpływ na komórkowe procesy metaboliczne.

Witaminy dzielimy na :

• rozpuszczalne w tłuszczach ( mogą być magazynowane w organizmie, co pozwala zaspokoić okresowe niedobory) – witaminy A, D, E, K.
• rozpuszczalne w wodzie – gromadzone w organizmie w bardzo ograniczony sposób, należy zatem dbać o regularne dostarczanie tych związków- witaminy z grupy B, C, H, kwas foliowy.

Niektóre składniki nie mają aż tak dużego wpływu na prawidłową pracę całego organizmu ale ich brak lub niedobór  może wpływać na różne dolegliwości utrudniające normalne funkcjonowanie.

Cholina– nazywana także witaminą B4-:  uznawana jest za substancję witaminopodobną – organizm  produkuje ilości zbyt małe w stosunku do normalnego zapotrzebowania. Cholina to organiczny związek chemiczny, który znajduje się w każdej komórce roślinnej i zwierzęcej, zapewniając jej optymalny wzrost i rozwój. Pełni wiele istotnych funkcji biologicznych, mających wpływ nie tylko na życie człowieka, ale i na jego późniejsze potomstwo, zapewniając mu prawidłowy rozwój fizyczny, psychiczny i intelektualny. Wspomaga m.in. procesy pamięciowe oraz zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób spowodowanych stresem- np. cukrzycy i nadciśnienia. Brak tego związku w organizmie może przyczyniać się do m.in. powstawania miażdżycy, pojawiania się problemów z wątrobą oraz sercem. Zdarzają się także kłopoty ze strony układu pokarmowego i wydalniczego. Wpływa na prawidłowe funkcjonowanie mózgu – „ożywia umysł”, poprawia pamięć. Wspomaga wytwarzanie hormonów, bierze udział w przemianach metabolicznych tłuszczy oraz cholesterolu, bierze udział w przekazywaniu impulsów nerwowych, zapewnia właściwą lepkość krwi, jest także elementem koniecznym dla właściwego funkcjonowania struktury komórek. Zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób cywilizacyjnych.

Badania wykazują, iż cholina odgrywa dużą rolę jako substancja odżywcza. Potrzebna jest od samego początku życia aż po jego kres. Kształtuje mózg i układ nerwowy płodu, zapobiegając jego defektom. Substancja ta ma szczególne znaczenie dla kobiet w ciąży, już od momentu pierwszych podziałów komórek w macicy. Jest niezbędna dla prawidłowego rozwoju dziecka, a także funkcjonowania łożyska i wątroby przyszłej mamy. Wpływa korzystnie m.in. na ochronę struktury DNA, wspomaga rozwój i funkcjonowanie układu nerwowego, wspiera aktywny transport substancji odżywczych przez łożysko, jak również redukuje poziom homocysteiny – czynnika odpowiedzialnego za powstawanie wad rozwojowych płodu. Optymalne stężenie choliny w organizmie warunkuje też prawidłowy rozwój mózgu dziecka, a tym samym jego funkcji poznawczych.

Chondroityna to organiczny związek chemiczny, który jest jednym z głównych składników chrząstki stawowej, odgrywając istotną rolę w likwidowaniu tarcia pomiędzy ruchomymi elementami stawów.

Chondroityna stymuluje substancje produkujące proteoglikany i poprawia regenerację uszkodzonych chrząstek stawowych. Jako główny składnik substancji międzykomórkowej chrząstki wspomaga tkankę łączną, dzięki czemu organizm ludzki jest bardziej odporny na kontuzje. Chrząstka chroni kości przed przemieszczaniem się względem siebie i wspomaga redukcję tarcia.

Niedostatek chondroityny przyczynia się do bólu stawów i objawów choroby zwyrodnieniowej stawów. Niedobór może być również czynnikiem w zespole suchego oka, łuszczycy i choroby wieńcowej.

Siarczan glukozaminy jest niezwykle istotny dla stabilizacji macierzy chrząstki – stymuluje syntezę cząsteczek, które służą jako środek poślizgowy.

Glukozamina – to organiczny związek chemiczny, należący do grupy aminokwasów. Organizm wytwarza ją w sposób naturalny z glukozy ale jej synteza maleje wraz z wiekiem. Wykorzystują ją  komórki tkanki chrzęstnej – chondrocyty. Glukozamina swoim działaniem zmniejsza aktywność enzymów biorących udział w degradacji chrząstki stawowej a także bierze udział  w transporcie siarki do tkanki chrzęstnej.

Glukozamina wykazuje działanie przeciwzapalne, zabezpiecza przed włóknieniem tkanek oraz działa przeciwutleniająco. Przyczynia się do spowalniania procesów starzenia.

Glukozamina ma znaczący wpływ na zapobieganie procesom degeneracyjnym narządu ruchu i jest substancją podwyższającą odporność. Stanowi cenny środek pomocniczy w łagodzeniu stanów zapalnych, bólów, artretyzmu czy reumatyzmu, w regeneracji dysków międzykręgowych. Ma znaczny udział w utrzymaniu dobrego stanu chrząstek, ścięgien oraz paznokci. Wartym zauważenia jest też działanie gojące i poprawiające funkcjonowanie dolnego odcinka przewodu pokarmowego (np. przy obniżonej perystaltyce, nieżytach, wrzodach żołądka i jelit).

Większość badań nad glukozaminą przeprowadzono, wykorzystując do tego celu siarczan glukozaminy.

Glukozamina od dawna wykorzystywana jest w leczeniu. Najczęściej stosuje się glukozaminę w połączeniu z chondroityną. Zalecane są zwłaszcza w przypadku zapalenia stawów lub ich zwyrodnienia czyli stopniowej degeneracji chrząstki, która ma działanie chroniące zakończenia kości. Przyczyny zwyrodnienia stawów są różne, m.in.: wiek, otyłość, czynniki fizyczne, zaburzenia hormonalne oraz sporty wyczynowe. Ponieważ glukozamina nie występuje w ogóle w pożywieniu należy przyjmować ją w postaci suplementów. Pozyskiwana jest z chityny ( np. szkieletu zwierząt morskich) i wykazuje pozytywne właściwości biologiczne. Suplementacja glukozaminą ma wpłynąć na zwiększenie możliwości ruchowych oraz zmniejszenie stanów zapalnych.

Dotychczasowe badania nad skutecznością glukozaminy są sprzeczne – badania w imieniu grupy badawczej LEGS , wykazały wprawdzie u niektórych pacjentów pozytywne oddziaływanie glukozaminy lecz powiązano to z naturalnym przebiegiem choroby. Grupa otrzymująca suplement z kombinacją związków glukozaminy i chondroityny wykazała statystycznie istotne zmniejszenie dolegliwości w porównaniu z grupą placebo. Nie stwierdzono jednak żadnej zmiany w strukturze kości udowej. Wszystkie grupy zgłosiły zmniejszenie odczucia bólu w kolanie w ciągu jednego  roku, ale nie były to różnice istotne statystycznie. Dopiero po dostosowaniu suplementów odpowiednio do płci, wskaźnika masy ciała BMI i stadium choroby oraz zastosowaniu kombinacji suplementów glukozaminy i chondroityny zaobserwowano spadek intensywności dolegliwości w porównaniu z placebo.

W wyniku innych badań prowadzonych przez 12 miesięcy , badani odczuwali znaczny spadek bólu oraz poprawę w funkcjonowaniu stawu kolanowego przy różnych formach używania stawu.

Niemniej jednak Rozporządzenie Komisji Europejskiej nr 1066/2013 odrzuciło glukozaminę jako środek utrzymujący prawidłowy stan chrząstek stawowych. Decyzję taką podjęto na podstawie badań, które nie udowodniły związku pomiędzy stosowaniem glukozaminy a ochroną stawów.

Toczonych jest wiele dyskusji na ten temat. Mimo wielu badań bagatelizujących korzystny wpływ glukozaminy i chondroityny  na stawy coraz więcej osób potwierdza jednak ich skuteczność. Jak zwykle, tak i w przypadku stosowania glukozaminy i chondroityny , każda z osób może mieć różne odczucia i  skutki stosowania.